Bron: Limburgs Dagblad 02-07-1988
De eerste koning na ruim 150 jaar en 78 schoten heet Ben Keijsers en is frituurhouder. Hij bezit, als de gemeente Meerssen niet snel haar weigerachtige houding laat varen, op 3 juli in Grote-Brogel met zijn heropgerichte St.Barbara slechts een koningsschild. Dat van hemzelf. “Zo’n man staat voor schut of paal!” briest penningmeester-commandant Henri Thomas. De laatste illustere hoogheid voordat Napoleon in Rusland verslagen werd en de verfranste schutterij van Meerssen het beter achtte in de anonimiteit onder te duiken, staat op het koningszilver als Hennequin, roi geregistreerd. Die mocht als teken van zijn waardigheid 44 platen meetorsen, Een wereld van verschil, zo lijkt het, Kijk, en dat steekt. Afgelopen maandag kwam wethouder Cortenraad met een delegatie van de schutter bijeen. Het college ligt vooralsnog dwars en beschouwt het door de Franse regering terug gegeven koningszilver als een kostbare historische schat. Het ligt en hangt te verstoffen in het oude raadhuis aan de markt.
Ze weten niet wat ze eigenlijk willen. We stelden ’n compromis voor. Misschien krijgen we toch nog enkele platen mee. Het geheel hoeven we beslist niet. Er is toch nog geen stevige ketting voorhanden om de rest van de 44 kostbaarheden aan te bevestigen, maar nu eist het college opeens dat we het zilver niet mogen oppoetsen. Op korte termijn zal ik de jury benaderen om te vernemen of het zilver ongestraft ongepoetst mag blijven… Nog een wens: we hebben dringend behoefte aan een schiet- en oefenterrein,want we kunnen niet voortdurend zustervereniging de Jonge en Oude Nobele in Valkenburg lastig blijven vallen.” Wellicht al in 1132, als we amateurhistoricus Joop Geijsen mogen geloven, werd er door de toenmalige proost van de Proosdij Meerssen een legertje (schutterij) geformeerd om het uitgestrekte territorium te verdedigen. Nu staat kastelein Jean Asselmans als initiatiefnemer geboekt, samen met Henri Thomas (fotograaf) en de eerste voorzitter Loek Verzandvoor (ambtenaar). Tachtig jaar moest er bij de opheffing van St.-Barbara in 1813 nog gewacht worden op de eerste inrichter van wat het Oud Limburgs Schutterijfeest zou worden: St.Catharina Stramproy in 1893. Nu valt het uit haar eigen as herrezen schuttersgezelschap op het 80e OLS in een gespreid bedje van over-organisatie en regelgeving.
In Aken heeft St.Barbara 20 Mausers uit de Tweede Wereldoorlog voor 300 piek per stuk op de kop kunnen tikken. Prachtige saluutgeweren waarmee al menig vreugdesignaal geklonken heeft. Mogelijk andere herinneringen die de wapens zouden kunnen oproepen worden als ‘negatieve kritiek’ weggewuifd. De schietbuks (het prijskaartje vermeldt minstens 10 mille) komt voorlopig, gehuurd, uit Strucht. In uniformen van een zustervereniging waren enkele leden op een bondsfeest present om onder de schietboom wedstrijdervaring op te doen. Wie voor deze overtreding der reglementen zorgde en waar, blijft streng geheim. „Ik leg je op het Miljoenenlijntje, als je meer verraadt!” klinkt het aggressiever dan de bedoeling is. Vader Anton Thomas, Kerkradenaar van origine, schonk de vlag en de 35 leden deden voor andere noodzakelijke spullen een duit in het zakje. Opvallend is wel dat het initiatief tot heroprichting door niet-autochtonen is gebeurd. Wellicht dat het nu zoals bij eerdere golven van folkloristisch vertoon bij een schuchtere poging blijft. Een gemeentesubsidie is nog niet toegekend, sedert de notariële wedergeboorte op 12 maart 1987. kogelgieten leerde men van Henk Tabbers in Valkenburg en de gebroeders Henri en Hub Thomas volgden in Brunssum een commandantencursus. Sindsdien maakt het korps bij het marcheren en de militaire handelingen acceptabele vorderingen. De resultaten worden op video vastgelegd en daarna kritisch becommentarieerd. St.Barbara bezit zelfs al vier marketentsters en twee sappeurs. leden in hetzelfde uniform, maar met het bijl en wapen uitgerust en duidelijke te onderscheiden van de baardige bielemannen die een boerenkiel dragen.
Op de afdeling Ceremoniële Tenue’s in Den Haag slaagde men erin tegen een redelijke aderlating 80 uniformen van de Grenadiers, de bewakers van de gouden koets op de kop te tikken. Allemaal maat 46 tot en met 48. en 25 jaar geleden bestemd voor het geselecteerde en gedrilde grenadier-postuur. En gemiddeld een lapje stof te weinig metend om de corpulentie zuiderlingen te omhullen. Gelukkig bleken de rugpanden veel reservestof te bevatten, zodat maar in een sporadisch geval een extra uniform moest worden opgeofferd. De hoge kolbakken a raison van f 1750- per stuk heeft men in verband met de niet onaanzienlijke schuld bij de bank van 20 mille, laten schieten. Men koos als hoofddeksel een wat kleiner en soberder uitvoering. Deze fraaie uitdossing was tijdens het eerste ‘uitrukken’ op het Bondsfeest al Nieuwenhagen voor de jury al reden om St.Barbara Meerssen een 2e prijs toe te kennen! Vaandeldrager Tom Timmers rekent vooralsnog niet op een prijs: “De zenuwen beginnen toch duidelijk parten te spelen. Deelnemen is voor ons voorlopig het belangrijkste!”
